به گزارش میراث‌آریا به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، علی صدرائی، سرپرست هیئت بررسی باستان‌شناختی منظر فرهنگی دشت سولدوز، ۱۲آذرماه ۱۴۰۲ با اعلام این خبر گفت: عملیات میدانی بررسی باستان‌شناختی محوطه‌های تاریخی واقع در منظر فرهنگی دشت سولدوز به محوریت تپه تاریخی حسنلو که از اوایل آبان­‌ماه سال جاری شروع شده بود، به اتمام رسید.

او تصریح‌ کرد: در این پژوهش ۱۱۷ محوطه باستانی  مربوط به دوران‌های پیش از تاریخ ، تاریخی و اسلامی شناسایی، بازنگری و مورد بازبینی قرار گرفت.

این باستان‌شناس افزود: از عمده اهداف و دست‌آوردهای این پژوهش می‌توان به شناسایی محوطه‌های اقماری تپه تاریخی حسنلو و استفاده از اطلاعات آنها در پلان مدیریت پایگاه ملی محوطۀ تاریخی حسنلو، بهره‌برداری از این مستندات در تهیه پرونده ثبت جهانی این محوطه، تهیه و تکمیل اطلس باستان‌شناسی کشور، شناسایی محوطه‌های تاریخی ثبت ­نشده و آماده‌سازی پرونده آنها جهت ثبت در فهرست آثار ملی کشور، پایش و مستندنگاری و اولویت‌بندی محوطه‌­ها جهت گمانه‌زنی به منظور تعیین عرصه و پیشنهاد حرایم به منظور جلوگیری از تخریب بیشتر و حفاظت بهتر آثار تاریخی موجود در منطقه اشاره کرد.

صدرایی خاطرنشان‌کرد: در آینده نزدیک با ایجاد بانک سفال در پایگاه ملی محوطه تاریخی حسنلو، که یکی از مهم­ترین محوطه‌های باستانی کشور است، مجموعه­‌های سفالی گردآوری­‌شده از محوطه‌های مختلف دشت فرهنگی سولدوز برای استفاده در دسترس پژوهشگران خواهد بود.

گفتنی است منظر فرهنگی دشت سولدوز به واسطه برخورداری از آب فراوان و زمین‌های حاصلخیز همواره از دیرباز مورد توجه جوامع انسانی بوده و به این دلیل از نظر شمار محوطه­‌های باستانی از غنی‌ترین دشت‌های کشور به‌­شمار می­‌آید. از این روست که بررسی و شناخت منظر فرهنگی این دشت با محوریت تپه تاریخی حسنلو ضروری و بسیار حائز اهمیت است.

تپه تاریخی حسنلو در ۸۰ کیلومتری ارومیه و ۹ کیلومتری شهر نقده قرار دارد. این محوطه، که قدمت نخستین استقرار انسان در آن به هشت هزار سال پیش می­رسد، دارای توالی استقراری طولانی از پیش­ازتاریخ تا دوران تاریخی است. جام زرین حسنلو یکی از مهم­ترین آثار مکشوفه از این محوطه تاریخی است که قدمت حدود ۳۰۰۰ ساله دارد. این جام که طی کاوش هیئت آمریکایی در پیش از انقلاب اسلامی به­‌دست آمد، هم اکنون در موزه ملی ایران نگهداری می‌شود. تپه حسنلو در سال ۱۳۴۴ به شماره  ۴۸۵ در فهرست آثار ملی ثبت شد و نظر به اهمیت آن و نیز انجام فعالیت‌های علمی، فنی و پژوهشی به پایگاه ملی تبدیل شده است. این محوطه یکی از آثار مهم گردشگری استان آذربایجان غربی به شمار می‌رود که سالانه پذیرای هزاران گردشگر داخلی و خارجی است.

انتهای پیام/